Een oud Zuricher spreekwoord luidt: ‘Als je door de bomen het bos niet meer ziet, kijk je gewoon naar de kabouters.’ Bijzonder, want hier in Zurich zijn de bomen op één hand te tellen.
Of is het misschien geen Zuricher spreekwoord en heb ik ‘m in een onbewaakt ogenblik zelf bedacht? Hoe dan ook, soms speelt er veel te veel tegelijk in je leven. Veel te veel voor één persoon om mee te kunnen omgaan. Het verschil tussen leven en overleven is voelbaar.
Je denkt in rondjes en de verbinding met jezelf raak je beetje bij beetje kwijt. Of ben je al malend al kwijtgeraakt. Stoppen met denken in rondjes geeft lucht. Want het werkt hypnotiserend omdat je, linksom of rechtsom, continu dezelfde bekende afslag neemt.
Maar ja, stoppen met denken, omdraaien en het onbekende tegemoet treden, doe dat maar ‘ns! Je hoofd sputtert tegen, je hart klopt als een gek. Maar de rest van je lichaam heeft daar al lang ‘ja’ tegen gezegd. Want alles wat nu speelt en te veel voor je is, kent je lijf maar al te goed van ‘eerder’. Het gaat namelijk niet zozeer om wát er speelt, maar wat het doet met je.
Lichaamsgerichte sessies zijn the way out. Want hoewel inhoud, gedachten en overtuigingen welkom zijn, hebben we ze in sessies niet nodig voor duurzame verandering. Begrijpen is iets voor je hersenen, niet voor je autonome zenuwstelsel. En laat dat nou net de ingang zijn en niet zelden ook de oplossing.
Meer weten? Een eerste sessie boeken? Neem contact met me op.