Ik begrijp hem niet, zei ze tegen mij. Waarom doet hij dit, terwijl hij weet dat hij zowel zichzelf als mij hier pijn mee doet. Terwijl hij zegt dat hij dit ook helemaal niet wil doen. En terwijl hij het wel blijft doen.
Vandaag in een sessie met mijn cliënt, de man in dit verhaal, heb ik zijn partner ook uitgenodigd. Zowel mijn cliënt als zijn partner vonden dat een goed idee. De sessie heeft uiteraard niet alles opgelost, maar heeft wel ruimte en openheid gecreëerd.
Want beide partners konden nu bevatten hoe extreem, niet welkom gedrag, voortvloeit uit bescherming. Uit (wanhoops-)pogingen om het vuur van de werkelijke, dieperliggende pijn te blussen, te verstikken, te doven.
Dergelijk gedrag is, hoe moeilijk soms ook te begrijpen en te accepteren, primair niet persoonlijk, maar fysiologisch; het is een overlevingsrespons. En natuurlijk is de eerste reactie dat we dat gedrag van de partner wel persoonlijk nemen. Althans, hoe onze eigen beschermende en gekwetste delen het persoonlijk nemen.
Als ik bij een cliënt de bereidheid merk om echt aan de slag te gaan met zijn/haar/hen thema, hulpvraag of wens, en deze cliënt heeft een partner, dan stel ik op een passend moment voor hoe het zou zijn als de partner ook eens meekomt in een sessie. Want hoe we dealen met onze eigen thema’s heeft invloed op onze omgeving, en andersom.
De sessies vormen een veilige haven, waarin niets moet en alles er mag zijn. Je zou kunnen zeggen dat sessies voor cliënten een wereldje op zich zijn, in hun alledaagse wereld. En als dit voor cliënten en hun situatie mogelijk is, vind ik het belangrijk als hun partner een beetje bekender raakt met dat wereldje. Het past hier niet om voorbeelden uit mijn sessies te geven, maar er zijn genoeg waaruit blijkt hoe dat enorm bijdraagt aan het proces van heling.
Er zijn ook stellen die bewust samen sessies boeken om zowel samen als los van elkaar te ‘werken’ aan hun eigen en gezamenlijke issues. Dit vind ik zo ontroerend mooi, er spreekt zoveel liefde uit die soms niet meer voluit kan stromen en er nog steeds is. Het voelt bijzonder om hierin iets essentieels te kunnen betekenen. Dat is ook de reden waarom ik een tijd geleden de partnerworkshop Zachter naar Elkaar ben gestart.
In Zachter naar Elkaar gaan partners aan de hand van IFS, gehechtheidstheorie, lichaamsgerichte benaderingen en creatieve expressie meer openheid, veiligheid en wederzijds begrip ervaren. Het zijn drie dagen, een eerste dag en na een paar weken dag 2 en 3 achterelkaar. Dit jaar start er nog eentje op vrijdag 14 november (dag 2 + 3 zijn op vrijdag 28 + zaterdag 29 november) en voor volgend jaar staan er ook een paar op de planning. De eerste in 2026 vindt plaats op 6, 20 + 21 februari.
Meer info, vrijblijvend voorgesprek en aanmelden via de link hieronder en bovenaan deze pagina.