“Wow… ik was dus helemaal niet wie ik dacht te zijn…”
IFS, Internal Family Systems… was is het toch een prachtige methodiek. En hoe mooi is de combinatie met lichaamswerk. In de een-op-een-sessies van afgelopen week, was er een sessie die me nog wel een tijdje bij zal blijven. Sterker, ik zal het vermoedelijk altijd onthouden. Er gebeurde iets met een Manager van een cliënt en niet ‘zomaar’ een Manager: het was een Self-like part.
Self-like parts zou je kunnen zien als Managers die cum laude afgestudeerd zijn op het imiteren van iemands ideale Self. Het gedrag, de emoties en de overtuigingen zijn zo geloofwaardig voor de persoon, dat hij of zij niet beter weet dan dat hij of zij dit zelf is.
Niet zelden is er een deal tussen Self-like parts en Exiles waardoor de leve vrede gegarandeerd lijkt. (Of de Exile is erg boos op een Self-like part, omdat het aan z’n water voelt dat het niet echt is. Voor de Self-like parts is het natuurlijk wel echt.)
In die ene sessie van afgelopen week viel het Self-like masker opeens af. IN de tijd tussen deze en de vorige sessie was er al wat ruimte aan het ontstaan tussen het masker en het ware gezicht, alhoewel de cliënt dit nog niet kon duiden. Sterker, er ontstond een gevoel van vervreemding. En tegelijk wist ze diep van binnen dat het vervreemdende gevoel erbij hoorde.
We konden contact maken met het Self-imiterende deel en na een aantal vragen aan en antwoorden vanuit het deel liet het spontaan het masker los. Ze (het was duidelijke en vrouwelijk deel, gaf de cliënt zelf aan) was enorm opgelucht en blij en het wist nauwelijks waarom.
Zoals het ook niet (meer) wist wat het eigenlijk beschermde. Maar waarom ze beschermde wist ze nog wel en ze ervaarde dat dit door de Self-energie, die door alle sessies weer steeds meer beschikbaar kwam tijdens spannende momenten, niet langer nodig was. Een warm bad van vertrouwen en energie ontstond.
Het Self-imiterende deel reageerde telkens positief op woorden die bevestigden wat er was gebeurd in de vorm van een lichaamssensatie; een soort ‘vrolijke huppeltjes’ in de buurt van hart en longen. De cliënt maakte onbewust heel subtiel een handgebaar om de sensatie uit te beelden. Waarop het deel weer blij reageerde.
Ik maakte haar attent op het gebaar en vroeg haar dit gebaar een paar keer met tussenpozen te herhalen. Telkens reageerde het deel direct op het gebaar, merkte ze. Zo ontstond een woordeloos gesprek, een prachtige, intieme ontmoeting tussen de cliënt (volledig in Self-energie) en haar Self-imiterend deel. Intiem en tegelijk ook licht, met tranen van ontlading.
Want na jaren keihard te hebben gewerkt kon het Self-like part nu écht het vertrouwen in de Self voelen en voelen dat het de beschermende taak kon neerleggen. Het mag weer genieten van de dingen waarvoor ze oorspronkelijk in de wieg is gelegd. Om van dit proces getuige te mogen zijn… onbeschrijfelijk puur en mooi.